مقایسه سطوح دسترسی و محرمانگی مدارک پزشکی در کشورهای منتخب و ایران

مقدمه: بدون شک پرونده پزشکی یکی از مهم ترین مدارک و حاوی حساس ترین اطلاعات پزشکی و بهداشتی درمانی افراد می باشد که حفظ محرمانگی اطلاعات مندرج و اسناد و مدارک موجود در آن از اولویت بالایی برخوردار است. در صورتی که معیاری برای ارزیابی و بهبود و حفظ محرمانگی تعریف نشود، این اطلاعات به میزان وسیعی منتشر و مشکلات عدیده حقوقی، اجتماعی و اقتصادی به دنبال خواهد داشت. هدف از مطالعه این پژوهش با عنایت به اهمیت موضوع محرمانگی مدارک پزشکی و تأثیر آن در بهبود عملکرد بیمارستان، بررسی سطوح دسترسی و محرمانگی مدارک پزشکی در کشورهای منتخب و ایران و تعیین شکاف موجود می باشد. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی ـ تطبیقی بوده که به روش مقطعی انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کشورهای مورد مطالعه کانادا، استرالیا، آمریکا، انگلستان و ایران می باشد. این کشورها به جز ایران به دلیل پیشرفت قابل توجه در زمینه محرمانگی مدارک پزشکی انتخاب شده اند. داده های پژوهش با استفاده از اینترنت و برقراری ارتباط با افراد صاحب نظر و سازمانهای دست اندرکار از طریق پست الکترونیکی جمع آوری شده است و گردآوری اطلاعات مربوط به ایران از طریق مطالعات کتابخانه ای، بخشنامه های موجود بوده است. یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی، نشان داد که در ایران سازماندهی منسجمی وجود ندارد که متولی مدیریت بحث محرمانگی مدارک پزشکی و تدوین استانداردهای آن باشد. وضعیت مدارک پزشکی، محرمانه سازی و سطوح دسترسی به مدارک پزشکی در ایران با استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد. عدم تطابق عملکرد بخش مدارک پزشکی بیمارستان های ایران با فعالیت های استاندارد تعریف شده در کشورهای پیشرفته و نامطلوب بودن روشهای انجام کار، باعث انحراف مسیر فعالیت های این بخش از اهداف اصلی خود شده است. نتیجه گیری: بدیهی است با توجه به کاربرد وسیع مدارک پزشکی برای مقاصد مختلف نظیر اخذ مشاوره پزشکی، طرح و استناد در مجامع قضایی و حقوقی، سازمان های بیمه گر و انجام تحقیقات بهداشتی، رعایت اصول محرمانگی امری ضروری است. ضمن اینکه، بهره گیری از محتویات پرونده برای مقاصد فوق الذکر نیز ضروری به نظر می رسد و می بایست به هنگام تداخل بین حقوق بیمار و حقوق عمومی، قضاوت صحیحی براساس قانون به عمل آید. نتایج حاصل از این پژوهش به شفاف سازی وضعیت قوانین و استانداردهای ویژه حفظ محرمانگی ایران، در مقایسه با کشورهای مورد مطالعه کمک کرده و برای تدوین و اصلاح قوانین بخش بهداشت ودرمان کشورمان جهت مدیریت موثر بر اطلاعات حساس پزشکی مفید خواهد بود.